تمرکز روی مهارت پیدا کردن در نواختن یک ساز موسیقی می‌تواند یک رویکرد در تحصیل در رشته موسیقی باشد؛ اما یادگیری مبانی نظری موسیقی چیز دیگری است. این کار مانند خریدن یک اتومبیل جدید است، شما باید دفترچه راهنمای اتومبیل را بخوانید و در یک روز نحوه استفاده و رانندگی با آن را یاد بگیرید، یا می‌توانید مکانیزم کاری اتومبیل را یاد گرفته و درک عمیق‌تری از آن‌چه که با روشن کردن کلید اتفاق می‌افتد داشته باشید.

این مطلب به بررسی رویکردهایی در آموزش موسیقی که ممکن است دوست داشته باشید برای آموزش مبانی نظری به هنرجویان از آن‌ها استفاده  کنید می‌پردازد.

 

روش اول  

در آموزش موسیقی بگذارید هنرجو بداند که چه چیزی قرار است تدریس شود.  برای یادگیری بهتر مبانی نظری و آموزش موسیقی، لازم است که هنرجو چرایی یادگیری این اصول را درک کند. در مورد دلایل این کار با وی صحبت کنید تا این مسئله برایش کاملا روشن شود. اگر هنرجویی از توضیحات شما قانع نشد، ممکن است که در نیمه راه آموزش موسیقی این حوزه را رها کند. درک استدلال همیشه نیمی از مشکلات موجود بر سر راه یادگیری را حل می‌کند.

هنرجو را متقاعد کنید که یادگیری مبانی نظری موسیقی دشوار و مهم است، اما بدون شک خسته‌‌ کننده نخواهد بود. هنرجو باید بداند که یادگیری مبانی نظری موسیقی به ممارست و توجه بالا نیازمند است و بازدهی آن همانند یادگیری نواختن یک آلت موسیقی نیست.

 

روش دوم

یک ساز موسیقی انتخاب کنید. اگر هنرجو از قبل تجربه‌ای در نواختن آلات موسیقی ندارد، آموختن اصول ابتدایی آن آلت موسیقی و نحوه نواختن آن باعث ترغیب شدن هنرجو در به کار بردن چیزهایی است که یاد گرفته است. از این طریق، هنرجو می‌تواند به طور کامل مبانی نظری موسیقی را یاد بگیرید. انجام این کار بدون استفاده از آلات موسیقی می‌تواند خسته کننده بودن، بی‌حاصل بودن و گاهی بی‌نتیجه بودن تدریس مبانی نظری در آموزش موسیقی را به اثبات می‌رساند. تمرین عملی اغلب باعث اثبات دلایلی می‌شود که شما از قبل برای هنرجو روشن کرده بودید.

سعی کنید ساز موسیقی که انتخاب می‌کنید زیاد پیچیده نباشد و معقول و مفید باشد. پیانو و گیتار می‌توانند بهترین انتخاب برای این کار باشند، زیرا این دو چند منظوره بوده و صداهای مختلفی تولید می‌کنند. علاوه بر این، طرح و شکل ظاهری کیبورد یا پیانو و فرِت بورد یا گیتار، تجسم سیم‌ها و میزان‌ها هنگام تمرین را آسان‌تر می‌کند.

 

روش سوم

تصمیم بگیرید که چه برنامه آموزشی را می‌خواهید دنبال کنید. یک کتاب آموزش موسیقی با رئوس مطالب جذاب انتخاب کنید. مطمئن شوید که کتاب در مورد همان آلت موسیقی است که شما قصد آموزش آن را دارید. داشتن چنین کتاب آموزشی کمک بسیاری در مدیریت درس‌ها و آن چه در سرتان می‌گذرد خواهد کرد.

مشخص کنید که در هر جلسه می‌خواهید چه مقدار از محتوی کتاب را تدریس کنید. می‌توانید هر درس را به دو قسمت تقسیم کنید، بخش اول آموزش تئوری و بخش دوم پیاده سازی آن بر روی آلت موسیقی به صورت عملی. تدریس به این شکل باعث می‌شود که هنرجوی شما درک عمیق‌تر و بهتری از اصول نظری داشته باشد که این موضوع نیز به نوبه خود کمک بسیار بزرگی به کلیت آموزش موسیقی خواهد کرد.

 

روش چهارم

موضوعات خود را هوشیارانه انتخاب کنید. اگر دارید یک آلت موسیقی را به هنرجو آموزش می‌دهید و می‌خواهید کمتر به وی بحث‌های نظری آموزش داده و بیشتر بر آموزش عملی تکیه کنید، پس لازم است فقط اصول نظری اولیه را به وی آموزش دهید. در این صورت، دقت کنید که موضوعات مرتبط را انتخاب کنید.

آموزش موسیقی را با اصول ریتم و گام شروع کنید. سپس به آموزش میزان، زمان نشانه و غیره بپردازید. در این مرحله لازم نیست که بحث‌های پیچیده‌ای مثل وزن‌ و مد‌ را آموزش دهید. تاجایی که می‌توانید آموزش موسیقی را با بحث‌های سبک و آسان شروع کنید. یادگیری عمیق‌تر زمانی حاصل می‌شود که هنرجو شخصا به یادگیری علاقه داشته باشد.

 

روش پنجم

از مثال‌های جذاب استفاده کنید. همیشه راهی برای جذاب کردن مسائل وجود دارد. سعی کنید نشان‌های دیرند را بسته‌های پرتقال فرض کنید، یا مقادیر زمانی را سربازانی فرض کنید که در یک دسته در حال رژه هستند. این‌گونه قیاس‌ها هنرجوها را هوشیار و علاقمند خواهد کرد.

 

روش ششم

چیزی را جا نیاندازید. از یک موضوع به موضوع دیگر نپرید. وقتی می‌‌خواهید بحثی را توضیح دهید، تا آخر آن را توضیح دهید. در بحث آموزش موسیقی مسائل نظری می‌تواند وسیع و گیج کننده باشد، حتی مباحث متفاوت تا حدودی با هم هم‌پوشانی دارند.

به‌جای این کار، هر دفعه به یک مبحث بپردازید. توضیح دهید که این مباحث چرا و چگونه با هم مرتبط هستند  و از مثال‌های فراوان استفاده کنید.

 

منبع : irangan