ASP.Net با تولد خود یک روش متفاوت برای طراحی صفحات وب را ارائه کرد. یک Framework متفاوت با روش‌های استفاده شده در سایر زبان‌های سمت سرور. آن روزها اسم خاصی نداشت اما امروز به آن روش Web Forms میگوییم.

ASP.Net Webforms بر خلاف ASP، PHP و … که معمول آنها کد نویسی میان کد‌های Markup است یک سری Component ارائه کرده و برنامه نویس برای ایجاد یک صفحه وب با کامپوننت‌ها کار می‌کند نه تگ‌های HTML. کار با داده‌ها هم بسیار آسان شده. همه چیز Data bind می‌شود. در واقع ما در Web Forms با Http Request و Http Response کمتر سرو کار داریم. و تمام اتکای ما به همان کامپوننت‌ها یا کنترل‌های سمت سرور ASP.Net Webforms است.

این روش چند ضعف دارد:

• اولین ضعف این روش این است که دست برنامه نویس و طراح در ایجاد رابط‌های کاربری ابدائی کاملا بسته است و برنامه نویس ناگزیر است با Interface از پیش تعیین شده .Net کار کند.

• دومین ضعف ASP.Net Webforms یک موجودی است به نام Viewstate. از روی اسمش معلوم است که کار Viewstate چیست. کارش نگهداری آخرین state کاربر هنگام Post Back شدن صفحه است. همان طور که گفتم کنترل Request‌ها و Response‌ها از دست برنامه نویس خارج شده و خود ASP.Net Webforms نیز ارتباط بین صفحات ارسالی از سوی سرور را با Viewstate برقرار میکند. متاسفانه Viewstate که معمولا حجم بالایی دارد هر بار هنگام Response همراه محتوای صفحه به سمت کاربر ارسال می‌شود و هنگام ارسال Request بعدی به سمت سرور ارسال می‌شود. و این صفحات را بسیار سنگین‌تر می‌کند. البته می‌شود حجم Viewstate را با چند کار ساده کنترل کرد که برنامه نویس‌ها به علت تنبلی زیاد و یا عدم اطلاع از این تکنیک‌ها مرتب درگیر این مشکل هستند.
• در برنامه‌های ساخته شده با Web Forms خبری از Pretty URLs نیست که بسیار مورد توجه و علاقه موتور جستجو‌ها است و این موضوع سال‌ها من رو حرص داده

اما از مزیت‌های ASP.Net Web Forms:

• Web Forms در واقع سرعت کد نویسی صفحات را خیلی زیاد می‌کنند. و واقعا بدرد آدم‌های کم حواس و تنبل می‌خورند. چون تقریبا همه کارهای سخت خودکار انجام می‌شود و برنامه نویس فقط به Logic برنامه اش فکر می‌کند.
• در Web Forms یک سری Event برای هر کامپوننت و کنترل سمت سرور وجود دارد که برنامه نویسی صفحات وب را شبیه برنامه نویسی Desktop Application می‌کند که خیلی ساده‌تر از وب است.
• Web Forms یک سری کامپوننت برای ارتباط با DB دارد که تا حد زیادی برنامه نویس را از شر دستورات SQL خلاص می‌کند.

به اوج رسیدن قدرت ASP.Net با ورود ASP.Net MVC

با ابداع روش MVC و ظهور Framework‌های مختلف بر پایه MVC تحت زبان‌های PHP و Java برنامه نویسان ASP.Net هم می‌خواستند از این روش در برنامه‌های خود استفاده کنند.

اما Web Forms ساختار خودش را داشت و نمی‌شد MVC را با تمام خصوصیاتش در Web Forms پیاده سازی کرد. بنابر این مایکروسافت ASP.Net MVC را معرفی کرد. یعنی مایکروسافت به کتابخانه بزرگ .NET یک Namsespace جدید به نام System.web.mvc را اضافه کرد و کلاس هایی با نام Controller و View و Viewdata بوجود آورد.

همچنین برای  پیروی از قانون کلیدی MVC که “جدا سازی Logic از Data Validation” است در namespace به نام dataannotations روشی را برای Validation در Model‌ها ایجاد کرد که این روش برنامه نویس را از شر چک کردن تک تک فیلدهای فرم‌ها برای صحیح بودن داده‌های ورودی خلاص می‌کند.